ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΤΟ ΧΑΡΕΜΙ

Κωμωδία της Φίνος Φιλμ παραγωγής 1971

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Γιάννης Δαλιανίδης
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Χορογραφίες: Γιάννης Φλερύ
Ηθοποιοί: Ρένα Βλαχοπούλου, Χρόνης Εξαρχάκος, Μαίρη Ιωαννίδου, Βαγγέλης Σειληνός, Δημήτρης Καλλιβωκάς, Μαρία Μπονέλλου, Γιούλη Σταμουλάκη, Πόπη Άλβα, Νάσος Κεδράκας, Ανθή Γούναρη
Διάρκεια: 101 λεπτά
Σήμανση:Κ

Η Ρένα εργάζεται ως τηλεφωνήτρια σε μεγάλη επιχείρηση. Η ίδια συντηρεί και τα αδέλφια της, το Χρόνη και τον Βαγγέλη, ο οποίος είναι αρραβωνιασμένος με τη Μαρία. Ο μεν πρώτος ασχολείται με τις εφευρέσεις, ενώ ο δεύτερος με την τζαζ και το χορό. Η Ρένα ξέρει να λέει και τον καφέ, πράγμα που την κάνει περιζήτητη σε γνωστούς και φίλους. Κάποια μέρα αγοράζει συνεταιρικά με μια συνάδελφό της ένα λαχείο. Ο Χρόνης βάζει στο πλυντήριο το φόρεμα της αδελφής του και δεν αντιλαμβάνεται ότι μέσα στην τσέπη βρίσκεται το λαχείο. Όταν μαθαίνουν ότι έχουν κερδίσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου, το τυχερό χαρτάκι είναι ήδη κατεστραμμένο με  την να Ρένα χρωστάει στη φίλη της ένα μεγάλο ποσό. Για να αποφύγει τις συνέπειες φεύγει με τα αδέλφια της στη Ρόδο και αρχίζει να κάνει την καφετζού. Όμως κι εκεί τους κυνηγά η ατυχία…

• Μια ξεκαρδιστική κωμωδία με έντονα μουσικοχορευτικά στοιχεία, όπως συνήθιζε να βάζει ο Γιάννης Δαλιανίδης.

• Ενώ είχε ήδη αρχίσει η παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου και η πτώση των εισιτηρίων, ο Φιλοποίμην Φίνος αποφάσισε να γυρίσει αυτή την ταινία, που θεωρούνταν μια από τις μεγάλες παραγωγές για τα δεδομένα της εποχής.

• Σχετικά με την τοποθεσία των γυρισμάτων, υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται ότι πραγματοποιήθηκαν στην Λήμνο, ενώ άλλοι αναφέρονται στην Λούτσα. Ο Γιάννης Δαλιανίδης σε συνέντευξη του είχε αναφέρει ότι τα γυρίσματα έλαβαν τόπο στην Λούτσα και στην Ελευσίνα: «Το 1971 γυρίζω το Μια Ελληνίδα στο Χαρέμι με την Ρένα Βλαχοπούλου. Ήμουν έτοιμος να φύγω για Αίγυπτο για να βρω την έρημο και τις οάσεις που χρειαζόμουν. Μου είχαν μιλήσει για μια τοποθεσία με άμμο και στην Κύπρο, που έμοιαζε με έρημο. Ένα μεσημέρι που ο δρόμος μου με έφερε στην Λούτσα, βλέπω μπουλντόζες και λόφους άμμου στην προσπάθεια του Δήμου να διαμορφώσει την παραλία. Πήγα εκεί και έκανα όλες τις σκηνές της ερήμου. Για όαση χρησιμοποίησα ένα κτήμα της Ελευσίνας γεμάτο φοινικόδεντρα.»